Ik zal proberen om het leven aan boord te beschrijven, speciaal voor
diegene die geen idee heeft wat we hier aan het doen zijn... Dat laatste vragen
we onszelf trouwens ook regelmatig af...
Zeilen> daar is het mee begonnen, ik zat net op te tellen en ik kom tot
zo’n 23 transatlantics verdeeld over de Marisja crew, hoe vaak is dat heen en
weer naar Engeland of rondjes Loosdrecht. Ik kan wel melden dat we van het
zeilen genieten, fijne boot en een heel fijne bemanning. We kunnen van
elkaar op aan, iets wat wel handig is als je met 30 kn wind op het voordek
staat.
Eten> dat is heel onregelmatig, vanmorgen bv om 11 uur ontbeten,
iedereen is na de nacht redelijk stuk en eerder komt er niet veel van.
Middageten proberen we iets van te maken, stukje pizza, knakworst met brood etc.
Af en toe komen we toe aan een “castaluppi”, het befaamde extraatje in de middag
wat meestal door Rien wordt verzorgd.
Het avondeten is bijzonder... we willen graag voor donker gezamelijk eten
en dan direct doorspreken hoe we het die nacht gaan doen qua wachtlopen,
zeilvoering etc. Pasta, aardappels met groenten en appelmoes, draadjesvlees en
gisteren ieder een half kippetje. Het klaarmaken is een acrobatische toer gezien
de bewegingen in de boot. Als het klaar is maken we de bordjes klaar en wat dan
volgt tart alle beschrijvingen: een hongerig pak wolven zou zich kapot
schrikken. Binnen 1 tel is alles weg en schoongelikt... iedere keer weer. Dan
direct afwassen en de eerste wacht gaat beginnen, de eersten gaan naar
bed.
Slapen> dit doet het meeste denken aan het achterstevoren liggend over
een achtbaan gaan terwijl de mensen links en rechts naast je hard aan het werk
zijn om je wakker te schudden. We proberen allemaal het juiste slaapstandje te
vinden... iets wat nog niet gelukt is trouwens. Allemaal redelijk brak aan de
dag beginnen is vaste prik maar al snel pakken we het weer op en het feest gaat
weer beginnen.
Feest> want dat is het toch zeker wel. Wat is er mooier dan s’nachts met
volle maan van de golven af surfen met een schip van 30 ton.. er moet dus wel
even 30.000 ltr water opzij als wij eraan komen! Oh ja nog even over dat
slapen... ik ben vergeten om iets over het geluid, of beter gezegd over het
lawaai, te zeggen. Het volslaan van de zeilen, geklapper van de blokken, knallen
van de schoten, gekraak van de lieren en het heen en weer rollen van de overige
8 potten appelmoes is alles overdonderend. En als er iemand in de kuip beslist
om ook nog even van een golf af te rossen en de snelheid toeneemt tot 15/16
knopen komt er ook nog een TGV in de lengte door de boot heen. Geweldig.
Ruby en Marja hebben nu waarschijnlijk super veel zin in om naar ons toe te
komen.... Haico en ik kunnen niet wachten om dit alles te delen met onze
geliefden....
Groetjes Rob.